مناطق کوهستانی به علت داشتن دو عامل مهم اثرات قابل ملاحظه ای در رانندگی دارند که محتاج به پیش بینی های قبلی می باشد. این عوامل عبارتند از : کمبود اکسیژن و ارتفاع زیاد
کوهستان به علت داشتن ارتفاع زیاد و پیچ و خم های فراوان مشکلات بسیاری برای راننده ایجاد می کند. علاوه بر بلندی و سایر عوارض زمین به نسبت ارتفاع میزان اکسیژن محیط نیز کاهش می یابد. نه تنها راننده به سبب فشار پایین هوا دچار مشکل تنفسی می گردد, بلکه خودرو نیز دچار مشکل می شود. وضع هوا معمولا از 1 تا 3 روز قبل قابل پیش بینی بوده و اطلاعات تقریبی از لحاظ حرارت, رطوبت , بارندگی , سرعت باد ,غلظت هوا و غیره را می توان بدست آورد.
با وجود این وضع هوای کوهستانی بسیار ناپایدار می باشد به طوری که در قسمت هایی به علت سردی هوا متراکم و در قسمت هایی پوشیده و منبسط است. سایر عوامل از قبیل گل و لای , آب های معدنی, رطوبت باران مداوم , مه , سرما , بوران, برف و کولاک , رعد و برق اثرات کلی روی رانندگی خواهند داشت. موضوعی که نباید از خاطر دور داشت این است که عوارض و هوا نباید به طور جداگانه مورد توجه قرار گیرند بلکه تمامی وسایل و تجهیزات تامینی خودرو به دقت بازدید شده و تنظیم گردند تا اطمینان کامل از کار صحیح آنها بدست آید.
عیوب فنی جزی که ممکن است به عنوان عیب های بی اهمیت در سایر مواقع جلوه کند ممکن است در شرایط (در پیچ های تند و یا سراشیب های سخت) باعث سوانح جبران ناپذیری شوند. بازدید صحیح لنت های ترمز و تنظیم صحیح آنها فوق العاده اهمیت دارد, ترمز دستی باید قادر باشد که خودرو را در هر سراشیبی بدون کمک ترمزها و یا دنده نگه دارد. از آنجایی که نیروی اصطکاکی موتور معمولا برای پایین آمدن خودرو در سرازیرهای خیلی تند عامل و کمک خیلی بزرگی است پس باید از سالم بودن جعبه دنده به طور کامل مطمئن بود صحیح و به صورت اصولی و مناسب تنظیم گردد تا خطر بیرون زدن دنده مرتفع شود. راننده باید در برخورد با شیب های تند و پیچ های کور و خطرناک بی اندازه محتاط باشد و کلیه پیچ ها باید با سرعتی پیموده شوند که راننده قادر باشد خودرو را در نیمه قابل رویت جاده متوقف سازد.
کلیه سربالایی و سر پایینی ها باید با دنده ای طی شوند که خودرو تمام آن را بدون تعویض دنده طی نماید. راننده باید قبل از رسیدن به سربالایی ها با دور مناسب حرکت کند تا بتواند آن را به راحتی بالا ببرد و یا اگر سربالایی بیشتر باشد ممکن است که از دنده معکوس استفاده کند تا با کشش مداوم و با حداکثر قدرت خودرو را از تپه عبور بدهد. گرچه هر سربالایی و سرپایینی را با همان دنده ای که درگیر شده باید طی کرد و در سراشیبی نباید اقدام به تعویض دنده نمود پس باید در این مواقع بسیار احتیاط کرده و سرعت خودرو را کنترل کنید, سرعت خودرو در سراشیبی ها نباید از دو سوم سرعتی که در کاتالوگ خودرو برای هر دنده معین نوشته شده است تجاوز کند.
سرعت خودرو را در مسیر های با شیب زیاد و سراشیبی باید با استفاده از هر دو مورد یعنی دنده و ترمز کنترل و با مسیر هماهنگ نمود.
منبع: offroad4x4.ir